ตนกู อับดุล ระห์มัน (Tunku Abdul Rahman,) หรือ ตนกู อับดุล ระห์มัน ปุตรา อัล-ฮัจ อิบนิ อัลมรหุม สุลตาน อับดุล ฮามิด ชาห์ (Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj ibni Almarhum Sultan Abdul Hamid Shah) เป็นผู้นำการเรียกร้องเอกราช และนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศมาเลเซีย ได้รับยกย่องเป็นบิดาแห่งประเทศมาเลเซียหรือ Bapa of Malaysia ประวัติ ตนกู อับดุล ระห์มัน เกิดเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2446 ที่วังเปอลามิน (Pelamin) เมืองอลอร์สตาร์ รัฐเกอดะฮ์ ประเทศมาเลเซีย ซึ่งในขณะนั้นยังเป็นมณฑลไทรบุรีภายใต้การปกครองของประเทศสยาม ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นของ สหราชอาณาจักร ในปี พ.ศ. 2452 เป็นบุตรของ เจ้าพระยาไทรบุรี (อับดุลฮามิด) (เจ้าพระยาฤทธิสงคราม) [1] Sultan Abdul Hamid Halim Shah ( ค.ศ. 1881 – ค.ศ. 1943 ) สุลต่าน องค์ที่ 25 แห่งรัฐเกอดะฮ์ กับหม่อมมารดา ชาวไทย เชื้อสายมอญ นามว่า หม่อมเนื่อง นนทนาคร [2] หรือมะเจ๊ะเนื่อง หรืออีกชื่อว่า ปะดูกา ซรี เจ๊ะเมินยาราลา (Paduka Seri Cik Menjalara) ชายาองค์ที่ 6 ของท่านสุลต่าน ซึ่งเป็นบุตรีของหลวงนราบริรักษ์ (เกล็บ นนทนาคร) เจ้าเมือง นนทบุรี